Τρίτη 24 Νοεμβρίου 2009

ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΚΑΠΕΤΑΝΙΟ ΤΟΥ Ε.Λ.Α.Σ ΑΡΗ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗ



Ενα συγκινητικό ποίημα του Αντιστασιακού Γιάννη Μπούρχα από τη Στυλίδα, που δυστυχώς έφυγε από κοντά μας- για τον Πρώτο Καπετάνιο του ΕΛΑΣ ΑΡΗ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗ.
Μπορείτε ακόμα να δείτε τη σημαντική δουλειά του για την ιστορία του Αντιστασιακού Αγώνα στην Ανατολική Φθιώτιδα που έγραψε ο ίδιος, στην ιστοσελίδα

http://clubs.pathfinder.gr/ethnikiantistasi/706072


------------------------------------------------------

Από τη Στυλίδα είναι οι ρίζες σου της γενιάς των Κλαραίων, δικηγόρος ο πατέρας σου μετοίκησε στη Λαμία. Εκεί παντρεύτηκε την Αρετή του Ζέρβα, απέκτησε τρία παιδιά και ήσουν εσύ ο δεύτερος, πρώτος ο Περικλής, τρίτος ήταν ο Μπάμπης. Εσύ πάντα ήσουν ζωηρός, φοίτησες Γεωπόνος, πάντα ήθελες να αποφασίζεις μόνος. Έβλεπες το φτωχό λαό και τον εσυμπαθούσες και με άλλους σοσιαλιστές τον καθοδηγούσες. «Λαέ μην υποτάσσεσαι, μη σκύβεις το κεφάλι, πάλεψε να έχεις μια μοίρα άλλη». Με καθαρή συνείδηση κι ακλόνητη την πίστη, στην ανηφόρα του Γολγοθά πορεία ως την κορυφή του άνισου αγώνα, να λευτερώσεις το λαό απ' του φασισμού το στόμα. Πέταξαν λάσπη οι δειλοί στην ηρωική μορφή σου, λερώνονται όμως οι αντρειωμένοι; όχι, ποτέ. Τα παλικάρια πεθαίνουν όρθια για να μείνουν στην ιστορία αθάνατα, έτσι κι εσύ είσαι αθάνατος. Τώρα ένα θεόρατο άγαλμα στέκεται στην πλατεία Λαού στη γενέτειρα σου? τη Λαμία, καβάλα στη φοράδα την Κίτσα, σε βλέπουν και σε χαιρετάν τα παλικάρια σου.

Ο Δήμαρχος Παπαδήμας το ετόλμησε και σε έταξε στους αιώνες αθανάτων. Εσύ έμεινες άταφος, πεταμένος στο Φαράγγι της Μεσούντας, μα η ηρωική μορφή σου είναι εδώ στη γενέτειρα σου. Εγώ ταπεινός συναγωνιστής και πατριώτης σου αισθάνθηκα την ιερή υποχρέωση να γράψω τούτο το σύντομο βιογραφικό σου και ένα ποίημα σα μοιρολόι για τον άδικο χαμό σου. Αιωνία η μνήμη σου καπετάν Άρη.

Τα κύματα δε σε έσπρωξαν της θάλασσας ως εδώ στις δεκαεφτά του Οκτώβρη να σε ιδούμε χαρούμενο. Είδαμε τα μάτια σου κλαμένα στο λόγο που μας έβγαλες στην πλατεία Ελευθερίας στη Λαμία. Αβάσταγοι οι αντάρτες σε ρωτούσαν κι απορούσαν : αυτό το χαρτί τι περιμένεις καπετάνιε, τη συμφωνία της Βάρκιζας, σπαθί δεν είχες να το κομματιάσεις, ποιοι είναι αυτοί οι νεόφερτοι απελευθερωτές; για ποια πατρίδα μας μιλάνε; Αυτοί σχεδιάζουν τον αφανισμό σου, ετοιμάζουν στρατούς Ράληδων και προδοτών να κάνουνε παγάνες να σε πιάσουν.

Το τσοπανόπουλο της Θεσσαλίας ήρθε να σου φέρει το θλιβερό μαντάτο - ΔΙΑΓΡΑΦΗ. Πριν σε ήξεραν σα γιο της αστραπής, σα θρύλο. Τώρα το γράμμα λέει: ούτε ψωμί, ούτε νερό στον Άρη. Μα τόσο πολύ σε μίσησαν οι Καλαμαράδες που τόσο τους φόβιζε η ηρωική μορφή σου; Το τσοπανόπουλο σου είπε : Έλα στην στρούγκα καπετάνιε, να σου δώσω εγώ να φας, νερό να πιεις να ξεδιψάσεις τα πικραμένα χείλη σου, θα βάλω νερό να ζεσταθεί, να πλύνεις τα πληγωμένα πόδια σου, προβιές θα στρώσω να πλαγιάσεις μαλακά. Καληνύχτα καπετάν Άρη!

Υ.Γ. Είδα με τα μάτια μου ανθρώπους να κλαίνε για τον Άρη, είδα φωτογραφίες του βαλμένες στα εικονίσματα, άκουσα γυναίκες, γριούλες να καταριούνται τους φονιάδες σου και να σε αποκαλούν Άγιο. Άκουσα πολλούς να ελπίζουν ότι ο Άρης δεν πέθανε, αλλά ζει, ζει μέσα στις καρδιές μας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου