Προς τους συντρόφους της Αριστεράς και των κινημάτων
Να βγούμε όλοι και όλες στις πλατείες. Με ενθουσιασμό ότι κάτι καινούργιο γεννιέται ή έστω με τις αμφιβολίες μας για το πολιτικό περιεχόμενο και τους στόχους των συγκεντρώσεων.
Κι εμένα πολλά με προβληματίζουν αλλά προτιμώ να είμαι παρούσα παρά απούσα σε αυτό που γίνεται δίπλα μου. Ακόμα κι όταν αισθανομαι αμήχανα και άδικο όταν μέσα στο αναξιόπιστο πολιτικό σύστημα των 300 βάζουν και την Αριστερά ή όταν τα συνθήματα που ακούγονται μου φαίνονται περισσότερο εθνικιστικά και λιγότερο ταξικά.
Να είμαστε εκεί,ΈΞΩ στις πλατείες για να αφουγκραστούμε και να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε την κραυγή απόγνωσης της κοινωνίας που βγήκε από το πουθενά στους δρόμους για να διαμαρτυρηθεί. Γιατί τα καταστροφικά μέτρα του μνημονίου μας αφορούν όλους κι αυτό μπορεί να μας ενώσει σε ένα πλατύ μέτωπο αντίστασης. Εξ άλλου το κίνημα είναι ποικιλόμορφο, το κλίμα αρκετά ρευστό και όπως λέει το σύνθημα ‘στους δρόμους πλάθονται οι συνειδήσεις’
Καλύτερα λοιπόν από το να απέχουμε, να προσπαθήσουμε να μπολιάσουμε με πολιτικά χαρακτηριστικά το 'αυθόρμητο' και να το βοηθήσουμε να οργανωθεί μέσα στις λαϊκές συνελεύσεις και τις διαδικασίες άμεσης δημοκρατίας. Χωρίς διάθεση να το πατρονάρουμε ας αφεθούμε να ζυμωθούμε μαζί του παρά να το αντιμετωπίσουμε με ελιτίστικη αριστεροσύνη κριτικάροντας το.
Γι αυτό το σκοπό υπάρχει το ΚΚΕ. Τέτοια ΄ακηδεμόνευτα' και ΄ακομμάτιστα΄κινήματα-λέει ο Ριζοσπάστης - «τα βάζουν στο χέρι» εύκολα οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις και «τα χρησιμοποιούν για να εκτονώσουν ανώδυνα την καθ' όλα δικαιολογημένη λαϊκή δυσαρέσκεια και οργή».
Και τι σύμπτωση! Για 'απολίτικους κατευθυνόμενους' μιλάει και η Χρυσή ΑΥΓΗ; "Η Ελλάδα δεν ξύπνησε. Κοιμάται και ονειρεύεται πως αν θα κάτσει στο Σύνταγμα με το φραπέ ανά χείρας θα δώσει το τελειωτικό χτύπημα στους αδίστακτους και διεφθαρμένους πολιτικάντηδες. Και εκείνοι θα κοιμούνται ήσυχοι, όσο η Ελλάδα κοιμάται και ονειρεύεται ότι η Επανάσταση θα ξεκινήσει στο facebook και θα την μεταδώσει ζωντανά το zougla…"
Ας αποτελέσει τέλος, αυτό το πρωτοφανές ξέσπασμα της κοινωνίας για μας τους αριστερούς, ένα ερέθισμα προς προβληματισμό. Κι ας αναρωτηθούμε γιατί παρ' όλες τις αναλύσεις και τα αγωνιστικά μας καλέσματα δεν μπορέσαμε μέχρι τώρα να πείσουμε το λαό. Ίσως γιατί ήμασταν αρκετά απασχολημένοι με το δικό μας μικρόκοσμο και η κάθε συνιστώσα επέμενε στη δική της πρόταση για έξοδο από την κρίση σαν την σωστότερη και αριστερότερη.
Στο νέο δημόσιο χώρο που δημιουργήθηκε, στους δρόμους και τις πλατείες, να είμαστε όλοι παρόντες και αποφασισμένοι. Η κρισιμότητα της κατάστασης την οποία βιώνουμε, η βίαιη επίθεση που δεχόμαστε από την τρόικα και την κυβέρνηση του μνημονίου στο εισόδημα και τα στα δικαιώματα μας, το ξεπούλημα της χώρας μας που δεν έχει τελειωμό, δεν μας αφήνει περιθώρια για αφ' υψηλού κριτική και για αμήχανη στάση.
Αν στο επόμενο διάστημα το κίνημα των 'αγανακτισμένων' θα ξεφουσκώσει, θα χειραγωγηθεί ή αντίθετα θα δυναμώσει και θα αποκτήσει προσανατολισμό ανοίγοντας καινούργιους δρόμους , εξαρτάται και από μας!
Χ.Π.
Κι εμένα πολλά με προβληματίζουν αλλά προτιμώ να είμαι παρούσα παρά απούσα σε αυτό που γίνεται δίπλα μου. Ακόμα κι όταν αισθανομαι αμήχανα και άδικο όταν μέσα στο αναξιόπιστο πολιτικό σύστημα των 300 βάζουν και την Αριστερά ή όταν τα συνθήματα που ακούγονται μου φαίνονται περισσότερο εθνικιστικά και λιγότερο ταξικά.
Να είμαστε εκεί,ΈΞΩ στις πλατείες για να αφουγκραστούμε και να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε την κραυγή απόγνωσης της κοινωνίας που βγήκε από το πουθενά στους δρόμους για να διαμαρτυρηθεί. Γιατί τα καταστροφικά μέτρα του μνημονίου μας αφορούν όλους κι αυτό μπορεί να μας ενώσει σε ένα πλατύ μέτωπο αντίστασης. Εξ άλλου το κίνημα είναι ποικιλόμορφο, το κλίμα αρκετά ρευστό και όπως λέει το σύνθημα ‘στους δρόμους πλάθονται οι συνειδήσεις’
Καλύτερα λοιπόν από το να απέχουμε, να προσπαθήσουμε να μπολιάσουμε με πολιτικά χαρακτηριστικά το 'αυθόρμητο' και να το βοηθήσουμε να οργανωθεί μέσα στις λαϊκές συνελεύσεις και τις διαδικασίες άμεσης δημοκρατίας. Χωρίς διάθεση να το πατρονάρουμε ας αφεθούμε να ζυμωθούμε μαζί του παρά να το αντιμετωπίσουμε με ελιτίστικη αριστεροσύνη κριτικάροντας το.
Γι αυτό το σκοπό υπάρχει το ΚΚΕ. Τέτοια ΄ακηδεμόνευτα' και ΄ακομμάτιστα΄κινήματα-λέει ο Ριζοσπάστης - «τα βάζουν στο χέρι» εύκολα οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις και «τα χρησιμοποιούν για να εκτονώσουν ανώδυνα την καθ' όλα δικαιολογημένη λαϊκή δυσαρέσκεια και οργή».
Και τι σύμπτωση! Για 'απολίτικους κατευθυνόμενους' μιλάει και η Χρυσή ΑΥΓΗ; "Η Ελλάδα δεν ξύπνησε. Κοιμάται και ονειρεύεται πως αν θα κάτσει στο Σύνταγμα με το φραπέ ανά χείρας θα δώσει το τελειωτικό χτύπημα στους αδίστακτους και διεφθαρμένους πολιτικάντηδες. Και εκείνοι θα κοιμούνται ήσυχοι, όσο η Ελλάδα κοιμάται και ονειρεύεται ότι η Επανάσταση θα ξεκινήσει στο facebook και θα την μεταδώσει ζωντανά το zougla…"
Ας αποτελέσει τέλος, αυτό το πρωτοφανές ξέσπασμα της κοινωνίας για μας τους αριστερούς, ένα ερέθισμα προς προβληματισμό. Κι ας αναρωτηθούμε γιατί παρ' όλες τις αναλύσεις και τα αγωνιστικά μας καλέσματα δεν μπορέσαμε μέχρι τώρα να πείσουμε το λαό. Ίσως γιατί ήμασταν αρκετά απασχολημένοι με το δικό μας μικρόκοσμο και η κάθε συνιστώσα επέμενε στη δική της πρόταση για έξοδο από την κρίση σαν την σωστότερη και αριστερότερη.
Στο νέο δημόσιο χώρο που δημιουργήθηκε, στους δρόμους και τις πλατείες, να είμαστε όλοι παρόντες και αποφασισμένοι. Η κρισιμότητα της κατάστασης την οποία βιώνουμε, η βίαιη επίθεση που δεχόμαστε από την τρόικα και την κυβέρνηση του μνημονίου στο εισόδημα και τα στα δικαιώματα μας, το ξεπούλημα της χώρας μας που δεν έχει τελειωμό, δεν μας αφήνει περιθώρια για αφ' υψηλού κριτική και για αμήχανη στάση.
Αν στο επόμενο διάστημα το κίνημα των 'αγανακτισμένων' θα ξεφουσκώσει, θα χειραγωγηθεί ή αντίθετα θα δυναμώσει και θα αποκτήσει προσανατολισμό ανοίγοντας καινούργιους δρόμους , εξαρτάται και από μας!
Χ.Π.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου