Η ΛΑΡΚΟ ΠΩΛΕΙΤΑΙ...

ΑΥΓΗ Ημερομηνία δημοσίευσης: 07/07/2009

Του ΝΙΚΟΥ ΓΕΩΡΓΑΚΑΚΗ*

Διαβάζουμε τελευταία στον τύπο, ότι η κυβέρνηση, προχωρά σε διαγωνισμό-εξπρές- για την πώληση του 36% της ΛΑΡΚΟ, για είσπραξη 150 εκ. ευρώ. Με βάση τα δημοσιεύματα, αιτία γι’ αυτή την πώληση είναι η κακή οικονoνομική πορεία της επιχείρησης, ενώ ενδιαφέρον για την αγορά της φαίνεται ότι εκδηλώνει ο επιχειρηματίας Μυτιληναίος.

Η ΛΑΡΚΟ δεν είναι μία οποιαδήποτε επιχείρηση. Είναι μία βιομηχανία που έχει συνδεθεί με την οικονομία της χώρας για περίπου 100 χρόνια, που έδρασε ένας κορυφαίος επιστήμονας (Μούσουλος), εφευρέτης μιας πρωτοπόρας μεθόδου αξιοποίησης των σιδηρονικελιούχων κοιτασμάτων, που έχει συνδεθεί με ηρωϊκούς αγώνες των μεταλλωρύχων και μεταλλεργατών για 110 μέρες το 1977, με την ένταξή της στις «Προβληματικές» και «κοινωνικοποίηση» από ΠΑΣΟΚ κ.λπ.

Η ΛΑΡΚΟ, που έχει περάσει από χίλια κύματα, με ιστορία από το 1901 που ξεκίνησε η εκμετάλλευση των μεταλλείων της Λάρυμνας και με εργοστάσιο από το 1966, δεν έχει μόνο παρελθόν. Είναι και σήμερα η μεγαλύτερη ευρωπαϊκή μεταλλουργία νικελίου, που ελέγχει το Δημόσιο (35%), η ΔΕΗ (28%) και η Εθνική (36%).

Την τελευταία περίοδο βρίσκεται για δεύτερη φορά- η πρώτη ήταν στις αρχές της δεκαετίας του '80- στη λίστα των προβληματικώnu; επιχειρήσεων της χώρας.

Αιτίες σημερινής οικονομικής κατάστασης

- Σαν αιτία προβάλλεται η κατρακύλα των διεθνών τιμών του νικελίου, από τα 49.000 δολάρια ανά τόνο το 2007, στα 9.600 δολάρια τον περασμένο Δεκέμβριο. Πράγματι μεγάλη επίπτωση έχουν προκαλέσει οι διεθνείς τιμές νικελίου εξαιτίας της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Όμως στις τιμές εμφανίζονται κυκλικά φαινόμενα και δεν μπορεί να είναι αυτός ο μοναδικός λόγος πώλησης στους ιδιώτες μιας σημαντικής βαριάς βιομηχανίας μας, που συμβάλλει θετικά στο εμπορικό ισοζύγιο μας.

Άλλοι λόγοι είναι:

- To κατά 200% ακριβότερο ηλεκτρικό ρεύμα που πληρώνει η ενεργοβόρα αυτή εταιρεία μεταξύ 2003 και 2008 στη ΔΕΗ. Το τιμολόγιο ρεύματος που πληρώνει σήμερα η εταιρεία φτάνει τα 63 ευρώ ανά μεγαβατώρα, με τιμές νικελίου στα 9.842 δολάρια/τόνο όταν το 2003 με τιμή νικελίου περίπου ίδια (9.633 δολάρια/τόνος) η εταιρεία πλήρωνε το ρεύμα 21 ευρώ/MWH. Πρακτικά αυτό σημαίνει επιπλέον κόστος για φέτος 40-50 εκατ. ευρώ το οποίο επέφεραν οι σημαντικές ανατιμήσεις ρεύματος τελευταία.

- Αποφασιστικής σημασίας για την αρνητική πορεία της εταιρείας υπήρξε η απαράδεκτη προπώληση νικελίου από την προηγούμενη διοίκηση της εταιρείας, για τα έτη 2006-2008 σε τιμές χαμηλότερες κατά 4.000 έως 5.000 ευρώ τον τόνο από αυτές που διαμορφώθηκαν -όπως αναμενόταν- στις διεθνείς αγορές. Το αποτέλεσμα της κίνησης αυτής ήταν το 2006 η ΛΑΡΚΟ να χάσει 74 εκατ. δολάρια και το 2007 συνεχίστηκαν οι απώλειες εσόδων με την εταιρεία να χάνει περίπου 70 εκατ. δολάρια τη χρονιά αυτή.

- Επίσης, τέλος, τα διαχρονικά χρέη στις τράπεζες.

Ορθό, ευέλικτο management.

O παράγοντας αυτός είναι σημαντικότατος. Αναφέραμε προηγουμένως το θέμα των μακροχρόνιων συμβολαίων πώλησης με τις αρνητικές επιπτώσεις . Όμως την προηγούμενη διετία που οι τιμές του νικελίου είχαν εκτοξευθεί στα ύψη και οι παραγγελίες πολλές, η ΛΑΡΚΟ στράφηκε σε νέους πελάτες (Κορέα, Ιαπωνία) και σε αναζήτηση νέων κοιτασμάτων (Ινδία, Κούβα, Μεξικό) καθώς και εξαγορά ορυχείου στην Τουρκία. Βασικό συμπέρασμα. Στην αγορά μεταλλευμάτων και μετάλλων υπάρχει διαρκής κίνηση που επιβάλλει συνεχή παρακολούθηση και ορθό management.

Διαχρονικές δικομματικές αμαρτίες

Παρά την ανάσα της διετίας, η κατάσταση της ΛΑΡΚΟ είναι όντως πολύ δύσκολη και δεν χρειάζεται ωραιοποίηση. Η σημερινή κατάσταση αφορά όλη την ιστορία της ΛΑΡΚΟ με καθοριστική την αλλοπρόσαλλη διαχείριση επί ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. και κυρίως τη σκόπιμη ατολμία των κυβερνήσεων να προχωρήσουν στη μονάδα ανοξείδωτου χάλυβα με κοινή παραγωγική δράση της ΕΛΣΙ (σιδηροχρώμιο) και ΛΑΡΚΟ (νικέλιο).

Με συσσωρευμένες υποχρεώσεις περίπου 130 εκ. ευρώ και ζημιές για το 2008 να προσεγγίζουν τα 100 εκ. ευρώ, η εταιρεία βρίσκεται αντιμέτωπη με το ενδεχόμενο της πτώχευσης αν ισχύει και η πληροφορία για μη συμμετοχή Εθνικής Τράπεζας και ΔΕΗ σε αύξηση μετοχικού κεφαλαίου.

Οι σημερινές «δεσμεύσεις» του υπουργού Παπαθανασίου για όχι απολύσεις και κάποιες ενέσεις ρευστότητας δεν θα λύσουν το πρόβλημα, η πώληση στον Μυτιληναίο το ίδιο.

Συμπεράσματα - Προτάσεις

Στη σημερινή δύσκολη περίοδο που μπαίνουμε, η ΛΑΡΚΟ δεν μπορεί να επιβιώσει με ιδιώτη. Δεν υπερασπιζόμαστε ζημιογόνα διαχείριση. Όμως αν χρειαστεί να λειτουργήσει για ορισμένα χρόνια, μέχρι τη νέα ανάκαμψη, χωρίς κέρδη, αυτό μόνο με δημόσια διαχείριση μπορεί να γίνει.

Η ΛΑΡΚΟ πρέπει να αντιμετωπιστεί χωρίς νεοφιλελεύθερους δογματισμούς με βάση το συμφέρον της κοινωνίας, της οικονομίας, του περιβάλλοντος, των εργαζομένων. Δεν μπορεί να αγνοηθεί η τεράστια υστέρηση του παραγωγικού τομέα, ότι η μεταποίηση μας (12% ΑΕΠ) είναι η χειρότερη στην Ευρωζώνη.

Η κυβέρνηση, οφείλει, εντάσσοντας τη ΛΑΡΚΟ σε αναπτυξιακό πρόγραμμα, διαμορφώνοντας δυναμικό επιχειρησιακό σχέδιο σωτηρίας της επιχείρησης που απασχολεί πάνω από 2000 εργαζόμενους και αξιοποιώντας τη σημερινή συγκυρία νέας ανόδου τιμών νικελίου να αντιμετωπίσει προβλήματα όπως τα τιμολόγια ρεύματος, αξιοκρατικής και όχι κομματικής διοίκησης να χαράξει νέα προοπτική για ΛΑΡΚΟ.

* Ο Νίκος Γεωργακάκης είναι υπεύθυνος του Τμήματος Οικονομικής Πολιτικής του ΣΥΝ.